-
1 grind
[graɪnd] 1. pt, pp ground, vttablet etc kruszyć (rozkruszyć perf); coffee, pepper, meat mielić (zmielić perf); knife ostrzyć (naostrzyć perf); gem, lens szlifować (oszlifować perf)2. vi 3. nharówka f (inf)to grind one's teeth — zgrzytać (zazgrzytać perf) zębami
to grind to a halt — vehicle zatrzymać się ( perf) powoli; talks, scheme zabrnąć ( perf) w ślepy zaułek; work, production stawać (stanąć perf) w miejscu
the daily grind ( inf) — codzienna harówka (inf)
* * *1. past tense, past participle - ground; verb1) (to crush into powder or small pieces: This machine grinds coffee.) mleć, ucierać2) (to rub together, usually producing an unpleasant noise: He grinds his teeth.) zgrzytać3) (to rub into or against something else: He ground his heel into the earth.) wcierać2. noun(boring hard work: Learning vocabulary is a bit of a grind.) harówka- grinder- grinding
- grindstone
- grind down
- grind up
- keep someone's nose to the grindstone
- keep one's nose to the grindstone -
2 shear
[ʃɪə(r)]Phrasal Verbs:* * *[ʃiə]past tense - sheared; verb1) (to clip or cut wool from (a sheep).) strzyc2) ((past tense shorn: often with off) to cut (hair) off: All her curls have been shorn off.) obcinać3) ((past tense shorn: especially with of) to cut hair from (someone): He has been shorn (of all his curls).) strzyc4) (to cut or (cause to) break: A piece of the steel girder sheared off.) zerwać (się), pęknąć•- shears
См. также в других словарях:
ostrzyc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostrzyc sobie samemu włosy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ostrzygł się sam. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zostać ostrzyżonym,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostrzyc — dk XI, ostrzygę, ostrzyżesz, ostrzygł, ostrzyż, ostrzyżony, ostrzygłszy «strzygąc nożyczkami, nożycami lub maszynką obciąć, skrócić, przyciąć coś, np. włosy, sierść, gałęzie drzew, krzewów» Ostrzyc żywopłot. Ostrzyc kogoś do samej skóry. Ostrzyc… … Słownik języka polskiego
ostrzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, ostrzyćtrzę, ostrzyćtrzy, ostrzyćtrzony {{/stl 8}}– naostrzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, że coś (zwykle jakieś narzędzie) staje się ostre lub ostrzejsze, przywracać czemuś ostrość … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostrzyć — 1. Ostrzyć (sobie) zęby na czymś, na kimś «ostro krytykować coś, kogoś, złośliwie mówić o czymś, o kimś»: Rozglądam się za nową pracą, bo w tej starej już ostrzą sobie na mnie zęby. Roz tel 1998. 2. Ostrzyć (sobie) zęby na kogoś, na coś «wiązać z … Słownik frazeologiczny
krótko — krócej przysłów. od krótki a) w zn. 1: ◊ Ostrzyc (się) krótko «ostrzyc (się) tak, żeby włosy nie były długie» ◊ Ubierać się krótko, nosić się krótko «nosić krótkie sukienki, krótkie ubranie» ◊ Uwiązać coś (np. krowę, cielę) krótko «uwiązać coś… … Słownik języka polskiego
obsmyczyć — dk VIb, obsmyczyćczę, obsmyczyćczysz, obsmyczyćsmycz, obsmyczyćczył, obsmyczyćczony obsmyczać ndk I, obsmyczyćam, obsmyczyćasz, obsmyczyćają, obsmyczyćaj, obsmyczyćał, obsmyczyćany, pot. «obciąć, ostrzyc włosy, wąsy itp. bardzo krótko, często… … Słownik języka polskiego
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
zero — n III, Ms. zerze; lm D. zer 1. mat. «liczba oznaczona symbolem 0, która dodana do dowolnej liczby nie zmienia jej wartości; również cyfra 0 w układzie pozycyjnym dziesiętnym» Dopisać zero do cyfry. Skreślić zera przy wykonywaniu obliczeń. Dwa… … Słownik języka polskiego
czas — 1. Ciężkie czasy «okres kryzysu, niedostatku, trudności materialnych, kłopotów»: (...) dzięki stałemu zajęciu – umożliwiała przeżycie całej rodzinie w tych ciężkich czasach. R. Antoszewski, Kariera. 2. Coś jest kwestią czasu «coś musi… … Słownik frazeologiczny
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego